جمعه, 01 فروردين 773 20:34

گریه را به مستی بهانه کردم

نوشته شده توسط عارف قزوینی
این مورد را ارزیابی کنید
(9 رای‌ها)
عارف قزوینی عارف قزوینی دانشنامه سنتور
گریه را به مستی بهانه کردم
 
شکوه هـا زدســت ، زمـانه کردم
 
آستین چو از دیـده بر گرفــتم
 
سیل خون به دامان ، روانه کردم
 
نــالــه  دروغـــی اثــــــر نــــدارد
 
شــام مـــا چـــو از پی سحر ندارد
 
مــــرده زآن  کــوه هـــنـر نـــدارد
 
گریه تا سحرگه  من عاشقانه کردم
 
دلا خموشــی چــــرا؟
 
چو خم نجوشی چرا؟
 
برون شد از پرده راز
 
تو پـرده پوشـی چرا؟
 
راز دل هــمــان به ، نـتهـفته ماند
 
گفتنش چو نتوان گفت، نگفته ماند
 
فتــنـه به که یک چندف خفته ماند
 
گـــنـــج بـردل ، خــزانــه کـــردم
 
باغـبان چه گویم به ما چه ها  کرد کینه های دیرینه بر ملا کرد
 
دست ما ز دامان گل جدا کرد به شاخ گل یک دم ، آشیانه کردم
 
دلا خموشــی چــــرا؟    چو خم نجوشی چرا؟
 
برون شد از پرده راز    تو پـرده پوشـی چرا؟
 
 
 

 
شعر وآهنگ : عارف قزوینی( تصنیف سیزدهم1328)
 
دستگاه  آواز دشتی
 
 
خواندن 9895 دفعه آخرین ویرایش در دوشنبه, 20 آبان 1398 02:59

ویدئو و موسیقی

تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم با سنتور سهراب میرزا
محتوای بیشتر در این بخش: « گریه کن که گر شانه بر زلف پریشان »

شما نمیتونید نظری درج کنید چون هنوز در سایت لاگین نکرده اید. برای درج نظر حتماً در سایت وارد شوید و یا اگر حساب کاربری ندارید یکی ایجاد کنید.
به این لینک برای ایجاد حساب کاربری مراجعه کنید
ایجاد حساب کاربری و یا ورود به سایت