گر بکند لطف او خدا خدا

هندوی خویشم لقب جانم جانم

گوش من و تا به حشر عزیز جانم

حلقه ی گیسوی دوست

ای جانم

دلبر  بی وفا نبوی پر جور و جفا نبودی

من از دست تو ای

من از دست تو ای

حبیبم

که دارم گله بسیار)3

این تصنیف که طبق روایتی ساخته استاد حبیب سماعی است در مایه بیات اصفهان ساخته شده و اولین با با تار قوام السطنه و آواز پروانه اجرا شده است. این که چرا تصنیف را حبیب سماعی ساخته و بعد قوام آن را اجرا کرده است نامعلوم است ولی اجرای پروانه بی نظیر است و با تحریرهای تیز و کوتاه اجرای سهل و ممتنعی انجام شده است. از خوانندگان متأخر که آن را اجرا کرده اند میتوان به پریسا و شهرام ناظری اشاره کرد. در اینجا این تصنیف با سنتور سهراب میرزا عابدینی اجرا شده است که در مایه بیات اصفهان است. 

کشش های ملتمسانه و خالصانه ی این تصنیف که در بیات اصفهان است و در واقع عجز و لابه ای برای خدا است تلفیق شعر و موسیقی را در این تصنیف یکی از منحصر به فرد ترین ساخته های ایران میکند. اجرا این تصنیف را از دست ندهید. 

در زیر این تصنیف با سنتور سهراب میرزا عابدینی اجرا شده و در سایت ساند کلاد آپلود و قابل اجرا شده است. در ابتدا تصنیف تنها با ساز و در تکرار دوم با آواز اجرا شده و در انتها ضربی معروف درویش خان در بیات اصفهان اجرا میشود.