آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه"

تا آدمی،جون دلم،چَشون خو  ورسوزه

بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه"

بیا بیا افتو فرو شد پشت کوه کم کمم شو شد

بیا که باز سر زد ز کوه ماه همچنو یکهو مَهتو شد

بُر چه چِنی بُر چه چُنو ایچنو مبو، دلبرو که مو

ایجور که می بینی زمونه سال به سال کهنه و نو شد

آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه"

تا آدمی،جون دلم،چَشون خو  ورسوزه

بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه"

بیا بیا)2 با هم برم بند دره، یا چهار بالا (چرل بالا)

مگو صبا دیره صبا ورخه بیا تا برم حالا

در آن دره دور از همه بی همهمه خرم و خندان

دور از شر و شور شره با شرشر اُو بکنیم لالا

آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه"

تا آدمی،جون دلم،چَشون خو  ورسوزه

بینه که قد تو کمون و پشت مو قوزه"

تصنیف فوق ترانه ای محلی خراسانی است که در دستگاه چهارگاه توسط بانو سیما بینا خوانده شده است و در زیر میتوانید به اجرای آن با سنتور گوش کنید. 

توصیه میشود این تصنیف را در چهارگاه پایین اجرا کنید. در واقع جایی که سه گاه اجرا میشود. یعنی نت سی بمل میماند و بدون تغییر و نت ر کرن هست.