نــالــه  دروغـــی اثــــــر نــــدارد

شــام مـــا چـــو از پی سحر ندارد

مــــرده زآن  کــوه هـــنـر نـــدارد

گریه تا سحرگه  من عاشقانه کردم

دلا خموشــی چــــرا؟

چو خم نجوشی چرا؟

برون شد از پرده راز

تو پـرده پوشـی چرا؟

راز دل هــمــان به ، نـتهـفته ماند

گفتنش چو نتوان گفت، نگفته ماند

فتــنـه به که یک چندف خفته ماند

گـــنـــج بـردل ، خــزانــه کـــردم

باغـبان چه گویم به ما چه ها  کرد کینه های دیرینه بر ملا کرد

دست ما ز دامان گل جدا کرد به شاخ گل یک دم ، آشیانه کردم

دلا خموشــی چــــرا؟    چو خم نجوشی چرا؟

برون شد از پرده راز    تو پـرده پوشـی چرا؟

شعر وآهنگ : عارف قزوینی( تصنیف سیزدهم1328)

دستگاه : سه گاه و دشتی