شاه من ماه من رحمتی به حال زارم
بفکن از روی خود روشنی به شام تارم
آخر ای نگارم این فغان و زارم چشم ژاله بارم را
ای گل زندگی بیش از این مکن تو خوارم

امان از این دل که داد
فغان از این دل که داد
به دست شیرین عنان فرهاد
که سر به حسرت نهاد

مرغ سحر ناله سر کن، داغ مرا تازه‌تر کن

ز آهِ شرربار این قفس را بَرشِکَن و زیر و زِبَر کن

بلبلِ پَربسته ز کنجِ قفس درآ، نغمهٔ آزادیِ نوع بشر سَرا

وَز نفسی عرصهٔ این خاک توده ∗ را پرشرر کن

اجرای شهرآشوب دستگاه ماهور با سنتور
این قطعه توسط محمد رضا لطفی بسط داده شده که در اینجا با کمی دخل و تصرف نواخته میشود.

ایران ای سرای امید
بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پر خون
خورشیدی خجسته رسید