نمایش موارد بر اساس برچسب: تئوری موسیقی

هر صدایی که از سنتور برمی خیزد فقط صدای آن نُت (نغمه) نواخته شده نیست بلکه شامل مجموعه ای از نغمه های فرعی هارمونیک (هماهنگ) با آن نیز می باشد که در دل آن صدای اصلی، به گوش می رسد و در اثر ادغام طیفی از صداهای فرعی با صدای اصلی، صدایی پُر طنین و پر غنا حاصل می گردد.

انوع گام توسط الگوهای متفاوت فواصل بین نیم گام ها یا semitone ساخته میشود. که به گام ویژگی خاص خودش را میدهد.
به زبان ساده تر فواصل بین نت ها میتواند متفاوت باشد. که این تفاوت گام های گوناگون را به وجود می آورد.
گام های مختلف چیدمان فاصله ی مختلفی دارند.

گام مجموعه ای از نت ها است که از بین مجموعه نت های یک اکتاو انتخاب شده است. انتخاب این نت ها برای گام چهارچوب قطعه موسیقی را تشکیل میدهد.

در دروس قبلی با گام کروماتیک آشنا شدیم. گام کروماتیک به ندرت برای یک قطعه موسیقی استفاده میشود. زیرا که همه ی نت ها را شامل میشود و بنابراین ساختار جداگانه ای را نمیسازد.

اهمیت گام کروماتیک در این است که تنها مجموعه ی کامل نت ها را در موسیقی در بر میگیرد که توسط آن دیگر گام ها ساخته میشوند.

يکي از راه هاي کلاسيک تصور کردن پرده هاي کروماتيک نت هاي پيانو هستند.

توجه کنيد که چگونه کليدهاي سفيد نت هاي ساده را بصدا در مي آورند (که نت هاي طبيعي خوانده ميشوند) و کليد هاي سياه که نت هاي تغير داده شده را بصدا در مي آورند ( که به آن ها ديز يا بمل اضافه شده است). همچنين ، تمام الگوي نام نت ها بعد از هر هفت نت تکرار ميشوند.

به دلیل تکمیل شدن ظرفیت نظرات امکان اظافه کردن نظرات بیشتر در این بخش وجود ندارد. لطفاً سوالات خود را در فورام سنتور مطرح کنید. 

برای این کار ابتدا در سایت حساب کاربری ایجاد کرده و سپس روی منوی فورام کلید کنید. 

لینک فورام سنتور

گام کروماتیک را میتوان از روی هر نتی شروع کرد که هر دفعه به همان نت باز می گردد (بدلیل اینکه شامل تمام نت ها میشود). پس بنابراین در عمل تنها یک گام کروماتیک وجود دارد.

نتهای با گام بالاتر فواصل فرکانسی بزرگتری (بر حسب هرتز) دارند اما هر قدم اختلاف معادلی ایجاد می‌کند که بر حسب گام (پستی بلندی) ما متوجه آن می‌شویم.

دو خاصیت اصلی یک ارتعاش منظم ، دامنه و بسامد است. که باعث تغیر در صدا میشوند.

دامنه (یا بلندی موج) اندازه ی ارتعاش است و این خاصیت تعین میکند که صدا چقدر بلند است. همه ی ما دیده ایم که ارتعاش لزرگتر صدای بلندتری تولید میکند:

در موسیقی غربی عددی جادویی وجود دارد که "دوازدهمین جذر دو" است و مقداری برابر با 1.0595 دارد. بنابراین اگر این مقار دوازده بار در خودش ضرب شود جوابی برابر دو میدهد.

چرا این مقدار در موسیقی مهم تلقی میشود؟

شاید از خود بپرسید حال که می‌دانیم نت‌های مختلفی از یک صدا وجود دارد چطور یک نت را مرجع قرار دهیم.

جواب راحت به این مسئله این است که اصلاً این قضیه مهم نیست. از آنجایی که نت‌هایی که با هم یک اکتاو فاصله دارند، نتی که یک اکتاو بالا یا پایین نواخته بشود هم صدا با نت اصلی است، چه بالا باشد چه پایین.

اکتاو تفاوت بین گام بین دو نت است که یکی از آن نت ها فرکانسی دو برابر دیگری دارد. دو نتی که به اندازه‌ی یک اکتاو با هم فاصله دارند همیشه صدایی شبیه به هم دارند و همچنین اسم نت‌شان یکسان است در حالی که تمام نت‌های دیگری که در این بین قرار دارند صدایی مشخصاً متفاوت ایجاد می‌کنند و اسمی متفاوت دارند.