نمایش موارد بر اساس برچسب: پرویز یاحقی

نه کسی آید به برم نه ز کس باشد خبرم
به خدا هر جا گذرم تو جلوه گری
سوی تو آزرده دلم به بلا خو کرده دلم
به غمت پرورده دلم ای اشک فریب

پرویز یاحقی و پرویز مشکاتیان جدای از نامِ کوچکشان، تشابه دیگری نیز دارند و آن، «خلوت‌نشینی» خواسته یا ناخواسته این استادادان بزرگ است؛ خلوتی که با مرگشان پایان یافت.

ه گزارش ایرنا،موسیقی ایرانی دو «پرویز» بزرگ را به خود دیده است؛ یکی در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۱۵ در تهران به دنیا آمد و دیگری با آنکه زاده نیشابور بود، در ۳۰ شهریور ۱۳۸۸ در تهران از دنیا رفت. پرویزِ نخست با ویلون‌نوازیِ سحرانگیزش دل‌ها را به تسخیر در می‌آورد و آهنگ‌هایی که می‌ساخت زمزمه لب‌ها می‌شد؛ و پرویز دوم با آهنگ‌هایی که آفرید و با سبکی که در سنتورنوازی برای خود داشت، بسیاری از جوانان را به موسیقی ایرانی و بار دیگر سنتور علاقه‌مند کرد.

به گزارش خبرگزاری ایسنا کتاب «ده آهنگ برای سنتور» با آوانگاری «محمود بامداد» با نام «دُر آهنگ» براساس ۱۰ آهنگ از آثار استادان ویولون، سه‌تار، تار، نی و قانون برای سنتور منتشر شد.