به شب وصلت جانا دیوانه شدم)2

به شمع رویت جانا پروانه شدم

جانا پروانه شدم

به ماه روی تو من جانا حیران و ماتم

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شكوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، كز دل خونین،
لحظه های عمر این سامان، میرود سنگین
اشك خون آلود من دامان، می كند رنگین

( در فــــکر)3 تــو بــودم کـــــه ( یـــکی حلـــقــه بــه در زد)3

( گفتم گفتم صنما ، قبله نما بلکه            ( تو باشی)3 ( تو بــــــاشی)3

ز دست محبوب چه ها کشیدم

به جز جفایش حبیبم وفا ندیدم

شب ها ز غمت خون گریم

چون رود جیحون گردم

(سرو چمان من چرا )2 میل چمن نمی کند؟

همـدم گل نـمی شود، (یاد ســــمــن نمــی کـنـــد)2

( دل به امید وصل او)2  همدم جان نمی شود

جان به هوای کوی او، ( خدمـــت تـــن نمـی کند)2

عشق تو آتش جانا)2

زد بر دل من

بر باد غم داد عشقت

آب و گل من

گر تیغ و بارد)2 بر کوی آن ماه

گر تیغ و بارد بر کوی آن ماه

گردن نهادیم از حکم و لله)2

جانا چه گویم)2 چرخ سلامت

نرگس مستی به رویت همچو ماه

چشم بدت دور

ابرو پیوستی دو چشمانت سیاه

رشک رخ حور

من ندانستم از اول)2

که تو بی مهر و وفایی

عزیز من که تو بی مهر و وفایی

وعده کردی)2 لب لعلت را ببوسم

لب لعل نمکینت به مثال غنچه ی تر

دیشب بر ما بود بر ما بود یار من

چقد با صفا بود با صفا بود یار من

بتا بتا مجنون و مفتونم

من از غم تو

بتا بتا دیده چو جیحونم

من از غم تو

ای آیتی ز رویت حبیبم ز رویت

مارا چه دین و آیین حبیبم باز آیین

تاری زتار مویت حبیبم باز مویت

خراج چین و ماچین حبیبم باز ماچین

آسمان هر شب به ماه

آسمان هر شب به ماه خویش و نازد می نداند

تا سحرگه خفته با یک

صورت گر نقاش چین)2

رو صورت یارم ببین)2

یا صورتی)2 برکش چنین

یا ترک و کن صورت گری)2

اهل ایران همگی دست به دعا بردارید)2

ز برای شه ایران که سلامت باشد)2

انشالا سلامت باشد

آی شه ما رفته سحر

نگارا نگارا این همه قهر و غضب چیست

این همه قهر و غضب چیست

دلت بر )2 ما نمیسوزد سبب چیست

هزار دســـــتــــان بــه  چــمــــن           دوبـاره آمـد بـه ســـخــــن

کــه ای خــســـته  از  رنــج  دی            ببـیـن جـشـن گـهــای مــن

بـکن  دل ز نـــقـــد ینــــه جــــان           بنـه  در کـــف مـی فروش

مارا همه شب نمی برد خواب)2

ای خفته ی روزگار و دریاب)2

مارا همه شب نمی برد خواب)2

ای خفته ی روزگار و دریاب)2