تو فروغ دلهای بیماری

تو چه شور انگیزی افسون کاری

ز تو روشن گردد گاهی محفل ما

چو شرابی مستی بخشی جان مرا

مي گذرد کاروان ، روي گل ارغوان غافل سالار آن ، سرو شهيد جوان

در غم اين عاشقان ، چشم فلک خون کشان

داغ جدايي به دل ، آتش حسرت به جان

شوق وصلِ تو چنی شوری و روزم دمنه

غير عشق تو ده سيم شوری و شوقی نَمَنه

چه شود گر فکنی بر من مسکين نگهی
تو مهی بر آسمانی و منم خار رهی
روی خويش از عاشقان جانا مکن هرگز نهان
نور ماه از آسمان تابد بر اطراف جهان

((صبح است ساقیا)2
قدحی پر شراب کن)2
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن

بیا ساقی آن می که حال آورد

کرامت فزاید و جمال آورد

به من ده که بس بی دل افتاده ام

وزین هر دو بی حاصل افتاده ام

نکنم اگر چاره دل)2 دل شیدایی را}2

نتوانم و تن ندهم)2 رسوایی را}2

{2همه شب من اختر شمرم)2

کی گردد صبح}2

امشب به بر من است و آن مایه ناز

یارب تو کلید صبح و در چاه انداز

ای روشنی صبح و به مشرق برگرد

ای ظلمت شب با من غم دیده بساز

باشد از لعل تو یک بو

باشد از لعل تو یک بوسه تمن ( تمنای دلم )

خدا وایُ دلم

جانم وایُ دلم

ای مه من ، ای بت چین ای صنم

لاله رخ و زهره جبین ، ای صنم

تا به تو دادم دل و دین ، ای صنم

بر همه کس گشته یقین ، ای صنم

نادیده رخت)2 در غم عشقت شده مشکل خدا

ترسم که بمیرم نشود مشکل من حل خدا

تو نازنین یار منی)2

تو یار غمخوار منی

آب حیات من است خدا خدا

خاک سر کوی دوست جانم جانم

گر دو جهان خرمییست جانم جانم

ما و غم روی دوست ای جانم

 ( ما سرخوشان مستِ دل از دست دادیم) 2

همراز عشق وهم نفس جام باده ایم

( ما سرخوشان مستِ دل از دست داده ایم)2

هم رازعشق وهم نفس جام باده ایم

آنـکه هلاک من  همی خواهد من سلامتـش

هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتـش

میوه نمی دهد به کس باغ تفرج است و بس

جز به نظر نمی رسد سیب درخت قامتش

با تیر مژگان می زنی تیرم چند تیرم چند تیرم چند

دل را همان یک تیر از جا برکند از جا برکند از جا برکند)2

چرا میکشی خدا میکشی خدا میکشی یار

چرا می زنی خدا می زنی خدا می زنی یار

به ملازمان سلطان)2

که رساند این دعا را)2

که به شور پادشاهی)2

ز نظر مران گدا را)2

بهشت عدن اگر خواهی)2

بیا با ما به می خانه)2

که از پای)2 خمت یک سر

به حوض کوثر اندازیم)2

ای تیر)2 غمت بر دل عشاق و نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

تا کی)2 به تمنای وصال تو یگانه

اشکم)2 شود از هر مژه چون سیل و روانه

ای زلف سر کجت)2

همه چین چین شکن شکن)3

مویت برای من

همه دلها رسن رسن)3

بلبل شوریده فغان می کند)2

شکوه به آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها

ناله و فریاد و فغان می کند)2