بیا ساقی آن می که حال آورد

کرامت فزاید و جمال آورد

به من ده که بس بی دل افتادم

وزین هر دو بی حاصل افتاده ام

نکنم اگر چاره دل)2 دل شیدایی را}2

نتوانم و تن ندهم)2 رسوایی را}2

{2همه شب من اختر شمرم)2

کی گردد صبح}2

امشب به بر من است و آن مایه ناز

یارب تو کلید صبح و در چاه انداز

ای روشنی صبح و به مشرق برگرد

ای ظلمت شب با من غم دیده بساز

باشد از لعل تو یک بو

باشد از لعل تو یک بوسه تمن ( تمنای دلم )

خدا وایُ دلم      جانم وایُ دلم

می کشم خجلت از این

ای مه من ، ای بت چین ای صنم

لاله رخ و زهره جبین ، ای صنم

تا به تو دادم دل و دین ، ای صنم

بر همه کس گشته یقین ، ای صنم

نادیده رخت)2 در غم عشقت شده مشکل خدا

ترسم که بمیرم نشود مشکل من حل خدا

تو نازنین یار منی)2

تو یار غمخوار منی

من که میمیرم خدا من که میسوزم

آب حیات من است خدا خدا

خاک سر کوی دوس جانم حانم

گر دو جهان خرمییست جانم جانم

ما و غم روی دوست

 ( ما سرخوشان مستِ دل از دست دادیم) 2

همراز عشق وهم نفس جام باده ایم

( ما سرخوشان مستِ دل از دست داده ایم)2

همرازعشق وهم نفس جام باده ایم

آنـکه هلاک من  همی خواهد من سلامتـش

هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتـش

میوه نمی دهد به کس باغ تفرج است و بس

جز به نظر نمی رسد سیب درخت قامتش

با تیر مژگان می زنی تیرم چند تیرم چند تیرم چند

دل را همان یک تیر از جا برکند از جا برکند از جا برکند)2

چرا میکشی خدا میکشی خدا میکشی یار

چرا می زنی خدا می زنی خدا می زنی یار

به ملازمان سلطان)2

که رساند این دعا را)2

که به شور پادشاهی)2

ز نظر مران گدا را)2

بهشت عدن اگر خواهی)2

بیا با ما به می خانه)2

که از پای)2 خمت یک سر

به حوض کوثر اندازیم)2

ای تیر)2 غمت بر دل عشاق و نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

تا کی)2 به تمنای وصال تو یگانه

اشکم)2 شود از هر مژه چون سیل و روانه

ای زلف سر کجت)2

همه چین چین شکن شکن)3

مویت برای من

همه دلها رسن رسن)3

بلبل شوریده فغان می کند)2

شکوه به آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها

ناله و فریاد و فغان می کند)2

به شب وصلت جانا دیوانه شدم)2

به شمع رویت جانا پروانه شدم

جانا پروانه شدم

به ماه روی تو من جانا حیران و ماتم

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شكوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، كز دل خونین،
لحظه های عمر این سامان، میرود سنگین
اشك خون آلود من دامان، می كند رنگین

ایرانی به سرکن خواب مستی
برهم زن بساط خود پرستی
که چشم جهانی سوی تو باشد
چه از پا نشستی

( در فــــکر)3 تــو بــودم کـــــه ( یـــکی حلـــقــه بــه در زد)3

( گفتم گفتم صنما ، قبله نما بلکه            ( تو باشی)3 ( تو بــــــاشی)3

ز دست محبوب چه ها کشیدم

به جز جفایش حبیبم وفا ندیدم

شب ها ز غمت خون گریم

چون رود جیحون گردم