عاشقي محنت بسيار کشيد
تا لب دجله به معشوقه رسيد
نشده از گل رويش سيراب
که فلک دسته گلي داد به آب
نازنين چشم به شط دوخته بود

به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی
به زنده رودش سلامی ز چشم ما رسانی
ببر از وفا کنار جلفا به گل چهرگان سلام ما را
شهر پر شکوه قصر چلستون کن گذر به چارباغش

وطن! وطن!
نظر فکن به‌من که من
به هر کجا غریب‌وار
که زیر آسمان دیگری غنوده‌ام
همیشه با تو بوده‌ام، همیشه با تو بوده‌ام

تو فروغ دلهای بیماری

تو چه شور انگیزی افسون کاری

ز تو روشن گردد گاهی محفل ما

چو شرابی مستی بخشی جان مرا

مي گذرد کاروان ، روي گل ارغوان غافل سالار آن ، سرو شهيد جوان

در غم اين عاشقان ، چشم فلک خون کشان

داغ جدايي به دل ، آتش حسرت به جان

شوق وصلِ تو چنی شوری و روزم دمنه

غير عشق تو ده سيم شوری و شوقی نَمَنه

چه شود گر فکنی بر من مسکين نگهی
تو مهی بر آسمانی و منم خار رهی
روی خويش از عاشقان جانا مکن هرگز نهان
نور ماه از آسمان تابد بر اطراف جهان

((صبح است ساقیا)2
قدحی پر شراب کن)2
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن

بیا ساقی آن می که حال آورد

کرامت فزاید و جمال آورد

به من ده که بس بی دل افتادم

وزین هر دو بی حاصل افتاده ام

نکنم اگر چاره دل)2 دل شیدایی را}2

نتوانم و تن ندهم)2 رسوایی را}2

{2همه شب من اختر شمرم)2

کی گردد صبح}2

امشب به بر من است و آن مایه ناز

یارب تو کلید صبح و در چاه انداز

ای روشنی صبح و به مشرق برگرد

ای ظلمت شب با من غم دیده بساز