ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما

جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما

سحر که از کوه بلند
جام طلا سر می زنه
بیا بریم صحرا که دل
بهر خداش پر می زنه
بیا بریم چون کیجا
دنبال اون مردِ جوون
تا دامنِ چین دارِ خود
پُر بکنیم لاله و ریحون

جور بکن که حاکمان جور کنند بر رهی

شیر که پایبند شد تن بدهد به روبهی

از نظرت کجا رود ور برود تو همرهی

رفت و رها نمی‌کنی آمد و ره نمی‌دهی

كاشكي بي (واي، واي) بي مريمه (هاي، خدا) سردار زنگل
قطارا (واي، واي) حمايلس (واي، خدا) ري دس مسلسل

بي مريم (هاي، ولا) شير زنون (هاي، خدا) ز قلعه زيد در
صد مِردِ (واي، هاي) تفنگ به دس (هاي، خدا) ني واس برابر

بی براری کُشتِمه نه تَش گُوله
هر برارت بمیره شمشیرت کُله

چشیامه نبنید افتو قشنگه
کره لر تا دم مرگ چی شیر میجنگه
دایه دایه وقت جنگه
قطارکش بالا سرم پرش ده شنگه
زین و برگم بونید رو مادیونم
خبر مه بوریتو سی هالوونم

هر کسی کسی داره یا نو رسی داره (2)
منم تو را دارم جانم حق تورا نگه داره
های جانم های جانم حق تو را نگه داره(2)
بی وفا نگار من میکند به کار من (2)

بیا تا گل برافشانیم و دست افشان غزل خوانیم
ستاره ها در شب دل بکاریم ، بر آسمان دیده ی غم بکاریم
غم اغیار مخور تا مکنی ناشادم
شور شیرین منما تا مکنی فرهادم

آمده ام سیر گل و سبزه کنم بهانه
دست تو گیرم سوی صحرا بشوم روانه
گلبن باران دیده سبزه نو روییده
بزم طرب بهر تو چیده
لاله صحرا با ده کرده به جام آماده
شاهد گل چهره گشاده

چون درای کاروان در میان شبروان

بانگ عمر ما می رسد به گوش

با گذشت این و آن می دهد ندا زمان

هر سحر، که ای: خفتگان به هوش

ای بهار من، ای نگار من، بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم، تو راحت جانی
می به جام تو غم به کام من به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی

بیا بیا)2 دلبرو که مو قربون تو شم، دنیا دو روزه

بیا مکن شو روز مو خورشید مو صبح نوروزه

دیدی چطو مانند اُو یک سال برفت، سال نو اومد؟

یکسال چنو تندِ برفت که پندری همی دیروزه

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی
هر نفس نغمه ای سر کند

نمیشه غصه ما رو،یه لحظه تنها بذاره
نمیشه این قافله،ما رو تو خواب جا بذاره

دلم از اون دلای،قدیمیه از اون دلاست
که می خواد عاشق که شد،پا روی دنیا بذاره

خواهم که بر زلفت 

هر دم زنم شانه

ترسم پریشان کنم بسی

خواب هر کسی

چشم نرگست

مستانه مستانه

چو مجنون گیرم از عاشقان نشانه ی کعبه
دل بشکسته را می برم به خانه کعبه
شکایت می برم از تو بر خدای تو
زان همه برای تو تا رسد او به دردم
درآن آشفتگی با دلی شکسته تر گریه ها کنم
که در اشک خود غرقه گردم

ای پدر سوگ ِ تو، ماتم آزادیست
سرنگون زین ماتم، پرچم آزادیست
دریغ دریغ دریغ، از این پدر دریغ

تا به دامان تو ما دست تولا زده ایم

به تولای تو بر هر دو جهان پا زده ایم

When I touched your garment for seeking love.

I had put behind the two worlds behind myself for this love.

یک گل سایه چمن سایه چمن تازه شکفته تازه شکفته
نه دستم بش میرسه بش میرسه نه خوش میفته نه خوش میفته
مستم مستم مستم تیغت بریده شصتم