چون درای کاروان در میان شبروان

بانگ عمر ما می رسد به گوش

با گذشت این و آن می دهد ندا زمان

هر سحر، که ای: خفتگان به هوش

ای بهار من، ای نگار من، بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم، تو راحت جانی
می به جام تو غم به کام من به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی

بیا بیا)2 دلبرو که مو قربون تو شم، دنیا دو روزه

بیا مکن شو روز مو خورشید مو صبح نوروزه

دیدی چطو مانند اُو یک سال برفت، سال نو اومد؟

یکسال چنو تندِ برفت که پندری همی دیروزه

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی
هر نفس نغمه ای سر کند

نمیشه غصه ما رو،یه لحظه تنها بذاره
نمیشه این قافله،ما رو تو خواب جا بذاره

دلم از اون دلای،قدیمیه از اون دلاست
که می خواد عاشق که شد،پا روی دنیا بذاره

خواهم که بر زلفت 

هر دم زنم شانه

ترسم پریشان کنم بسی

خواب هر کسی

چشم نرگست

مستانه مستانه

چو مجنون گیرم از عاشقان نشانه ی کعبه
دل بشکسته را می برم به خانه کعبه
شکایت می برم از تو بر خدای تو
زان همه برای تو تا رسد او به دردم
درآن آشفتگی با دلی شکسته تر گریه ها کنم
که در اشک خود غرقه گردم

ای پدر سوگ ِ تو، ماتم آزادیست
سرنگون زین ماتم، پرچم آزادیست
دریغ دریغ دریغ، از این پدر دریغ

تا به دامان تو ما دست تولا زده ایم

به تولای تو بر هر دو جهان پا زده ایم

When I touched your garment for seeking love.

I had put behind the two worlds behind myself for this love.

یک گل سایه چمن سایه چمن تازه شکفته تازه شکفته
نه دستم بش میرسه بش میرسه نه خوش میفته نه خوش میفته
مستم مستم مستم تیغت بریده شصتم