ای امان از فراقت امان

مردم از اشتیاقت امان

( از که گیرم سراقت امان)2

(امان امان امان ای امان)2

به من گفتي که دل دريا کن اي دوست

همه دريا از آن ما کن اي دوست

دلم دريا شد و دادم به دستت

(مکش دريا به خون پروا کن اي دوست)2

کنار چشمه اي بوديم در خواب

(به تیغم گر زنی)2

دستت نگیرم ، ماه من

ای سرو بلند بالا

رویت را به ما بنما

وگر تیرم زنی

منت پذیرم، ماه من

به قربون خم)2 زلف سیاهت، زلف سیاهت

(فدای عارض)2            مانند ماه ، مانند ماهت

(ببردی دین فایز را به غارت)2

 (به یاد داری ماه من)2

که روزگاری (جانم!)

که روزگاری

(عنان نازت ماه من)2

چه شورها که من به پا)2 (ز شاهناز میکنم)2

در شکایت از جهان)2 (به شاه باز میکنم)2

جهان پر از غم دل از)2

زبان ساز میکنم (میکنم)

شبی مجنون به لیلی گفت

که ای محبوب بی همتا

ترا عاشق شود پیدا

ولی مجنون نخواهد شد

شبی یاد و دارم که چشمم نخفت)2

شنیدم که پروانه با شمع بگفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست)2

تورا گریه و سوز و زاری چراست)2

ما دگر کس نگرفتیم و بجای تو ندیم)2

اله اله تو فراموش و مکن عهد قدیم

بله بله بله یارم چه شوخی می کند

چه عجب که دوری می کند

(شنیدم ماهی ، وُهم شاهی

   میان دلبران ، بت صاحب، دلان ، خدا !)2

گفتم که غمخوارم شوی (جانم!) در روز جدایی

شمع شبِ  تارم  شوی    (جانم!) ترسم که نیایی

نازار دلـــی را که تـــو جانــش باشی

معـــشوقـــه پـــیـدا و نهانــش باشــــی

(زان میــتــرسم کــه از دل آزاری تــــو)2

(دل خون شود و تو در میانش باشی)2

هر چه کنی ، بـکـن مـکـن

( ترک من ای نگارمن )2

هر چه روی ، بُــرو مــرو

( راه خـلاف دوســـتــی)2