(صنما ! جـــفا رها کن)2

(کرم این روا ندارد)2

بنـگر بـــه ســوی دردی

(که زکس دوا ندارد)2

(ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه؟)2

مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟

(زلف در دست صبا)2 گوش به فرمان رقیب

این همه با همه در ساخته ای یعنی چه ؟

از کفم رها ، جانم! شد مهار دل

از کفم رها ، جانم! شد قرار دل

نیست و دست من  خدا ! اختیار دل

نیست و دست من جانم ! اختیار دل

باد خزان وزان شد

چهره گل نهان شد

طلایه لشکر خزان

از دو طرف عیان شد

باد خزانی زد ناگهانی

کرد آنچه دانی

برهم زد ایام نشاط و روزگار کامرانی

ظلم خزان کرد با گلستان کرد

آمده ام که ســـــــر نــهم عشق تو را به سر برم

ور تو بگویـــی از کـرم

(نی شکنم شکر برم)2

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آینه صافیست غباری
از خدا می طلبم صحبت روشن رایی

ای امان از فراقت امان

مردم از اشتیاقت امان

( از که گیرم سراقت امان)2

(امان امان امان ای امان)2

به من گفتي که دل دريا کن اي دوست

همه دريا از آن ما کن اي دوست

دلم دريا شد و دادم به دستت

(مکش دريا به خون پروا کن اي دوست)2

کنار چشمه اي بوديم در خواب

(به تیغم گر زنی)2       دستت نگیرم ، ماه من

ای سرو بلند بالا            رویت را به ما بنما

وگر تیرم زنی   منت پذیرم، ماه من

به قربون خم)2 زلف سیاهت، زلف سیاهت

(فدای عارض)2            مانند ماه ، مانند ماهت

(ببردی دین فایز را به غارت)2

 (به یاد داری ماه من)2

که روزگاری (جانم!)

که روزگاری

(عنان نازت ماه من)2

دو زلـفـونــت بود تـار ربابم

چه می خواهی از این حال خرابـُـم

تو که با ما سر یاری نداری      

چرا هر نیمه شب آیــی بـــه خوبــُم

های های، های های ، دل تنگ من (پیش دوست)2 شده ننگ من

         (ره کجاست جانم، ره کجاست، پای لنگ من)2

های های، های های ، دل تنگ من (پیش دوست)2 شده ننگ من

         (ره کجاست جانم، ره کجاست، پای لنگ من)2

دستگاه : شور

تا به تو افـــتـــدم نـــظــــر         چــهره به چــهره رو به رو

شرح و دهـم غـــم تــو را           نکــته بــه نـــکـته مو به مو

از پـــی دیــدن رخـــــــت          همــچــــــو صــبا فـُـتـاده ام

چه شورها که من به پا)2 (ز شاهناز میکنم)2

در شکایت از جهان)2 (به شاه باز میکنم)2

جهان پر از غم دل از)2

زبان ساز میکنم (میکنم)