بلبل شوریده فغان می کند)2

شکوه به آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها

ناله و فریاد و فغان می کند)2

باد (فرح بخش)2 بهاری وزید بهاری وزید

پیراهن عصمت (جانم عصمت) گل بردرید جانم بردید

ناله جانسوز ز مرغ قفس

تا به گلستان رسید)2

 ننگ آن خانه که مهمان ز سر خوان برود (حبیبم)

جان نثارش کن و مگذار که مهمان برود (برود)

گر رود شوستر از ایران رود ایران بر باد (حبیبم)

ای جوانان مگذارید که ایران برود (برود)

نه قــدرت کــه بــا وی نـشـیـنم

نه طاقـــت کـــه جـــز وی بـبـینم

شده اســت آفــت عــقل و دیـنـم

ای دلارا! ســــــــرو بــــــــــــالا

دل هوس)2 سبزه و صحرا ندارد ندارد ندارد

میل به گل گشت و تماشا ندارد ندارد ندارد

دل سر همراهی با ما ندارد ندارد

خون شود این دل که شکیبا ندارد ندارد)2

هنگام می و فصل گل گشت و

جانم گشت و خدا گشت و چمن شد

در بار بهاری تهی از زاغ و

جانم زاغ و خدا زاغ و زغن شد

تو ای تاج، تاجُ سر خسروانی

شد از چشم مست تو بی پا جهانی

تو از حالت مستِمندان چه پرسی

تو حال دل دردُمندان چه دانی

خدا را نگاهی بما کن

افتخار همه آفاقی تو منظور منی ، تو منظور منی

 شمع جمع همه عشاقُ به هر انجمنی ، به هرانجمنی

  به سر زلف پریشان تو دلهای پریش

همه خو کرده ، چو عارف به پریشان سخنی ، پریشان سخنی (در بعضی اجراها پریشان وطنی خوانده میشود)

نکنم اگر چاره دل)2 دل شیدایی را}2

نتوانم و تن ندهم)2 رسوایی را}2

{2همه شب من اختر شمرم)2

نمیدانم چه در پیمانه کردی (جانم)

تو لیلی وش مرا دیوانه کردی

(جانم، دیوانه کردی، جانم دیوانه کردی خدا دیوانه کردی

چه شد اندر دل)2 من جا گرفتی (جانم)

ای امان از فراقت امان

مردم از اشتیاقت امان

( از که گیرم سراقت امان)2

(امان امان امان ای امان)2

در بهار اميد بايد آنچه روييد
از دريچه دل ديده چيد و بوييد
در کنار گلزار از شراب گلنار
يک دو جامي و چند بوسه از لب يار
گو فلک نباشي آسمان بپاشي

( اندک اندک ، جمع مستان می رسند) گروهی ، دو بار
اندک اندک ، اندک اندک جمع مستان می رسند
اندک اندک ،اندک اندک می پرستان می رسند

دیدم صنمی سرو قدی روی چو ماهی)2

الهی! تو گواهی ، خدایا تو پناهی!

افکنده به رخسار چو مه ، زلف سیاهی

الهی ! تو گواهی ، خدایا تو پناهی!

نبود ز رخت ، قسمت ما، غیر نگاهی

آن هم ندهد، دست، به جز ، گاه و به گاهی

نشینم سر راهی

به امید نگاهی

ببینم مهر و ماهی

عقرب زلف کجت با قمر قرینه

تا قمر در عقربه کار ما چنینه

کیه کیه در میزنه من دلم میلرزه

در و با لنگر میزنه من دلم میلرزه

(چنان مــســتم، چنان مــســتم

چنان مـــســـتم مــن امــشــــب

کـه از چـــنـــبر، برون جستم

برون جــســتم من امـــشـــب)2

چنان چیزی که درخاطر نیاید

از بس به تار زلفت)2

دلها گرفته منزل

من از کجا تو جویم)2

یک زلف و این همه دل)2

یک شب بیا به برم من

از غم عشق تو  از غم عشق تو ای صنم

روز خود را سیه میکنم من)2

از قدو قامتت هر زمان

صد قیامت ز پا میکنم من