( رفتم درمیخانه حبیبم )2

 (خوردم دوسه پیمانه)2

( من مستم و دیوانه حبیبم)2

 ( ما راکه برد خانه)2

 (جان جهان دوش کجا بوده ای)2

 نی غــلطم در دل مــا بـــوده ای

(آه که من دوش چه سان بوده ام )2

(آه کـه تـو دوش کـه را بـوده ای)2

به تو مشغول و بود خاطر ارباب نظر

شده کاسد همه بازار نکویان دگر

تو مگر تو مگر شاه پری رویانی

تو مگر تو مگر ماه نکو رویانی

تا به تو اُفـتـدم نظر)2

چهره به چهره رو به رو)2

شرح و دهم غم تورا)2

نکته به نکته مو به مو)2

ژیان هاف هافو شو هاف هافو شو هاف کن ببینم

ژیان هاف هافو شو هاف هافو شو هاف کن ببینم

برای هاف سینه را صاف کن ببینم

برای هاف سینه را صاف کن ببینم

باد صبا بر گل گذر کن

گل گذر کن گل گذر کن

 از حال گل ما را خبر کن

نازنين ما را خبر کن

گو بساقی کز ایاقی تر کن دماغی

(زان شرابی که شب مانده باقی)2

ای نگارا می گسارا مارا بیاور

(شمعی و شهدی اندر اطاقی)2

بهار دلکش رسید و دل بجا نباشد

از اینکه دلبر دمی بفکر ما نباشد

در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن

که جنگ و کین با من حزین روا نباشد

ای دست حق پشت و پناهت بازآ

چشم آرزومند نگاهت بازآ

وی توده ی ملت سپاهت بازآ

قربان کابینه سیاهت بازآ

گریه کن که گر)2 سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هر کسی که نیست اهل دل ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد

امروز ای فرشته ی رحمت بلا شدی

خوشگل شدی قشنگ شدی دلربا شدی

پا تا بسر کرشمه و سر تا به پای ناز

زیبا شدی لوند شدی خوش ادا شدی

رحم ای خدای دادگر کردی نکردی

ابقا به اعقاب قجر کردی نکردی

از این سپس میدان شاهان جهان را

گر از حلب تا کاشغر کردی نکردی

شانه بر زلف پریشان زده ای به به به

دست و بر منظرۀ جان زده ای به به به

آفتاب از چه طرف سر زده امروز که سر

بمن بی سرو سامان زده ای به به به

جان برخی آذربایجان باد

این مهد زردشت مهد امان باد

(مهد امان باد)

هرناکست کو عضو فلج گفت

بماندیم و ما مستقل شد ارمنستان

منستان شد ارمنستان شد ارمنستان

زبر دست شد زیر دست  زیردستان

ز دستان شد زیر دستان شد زیر دستان

چه شورها که من به پا)2 (ز شاهناز میکنم)2

در شکایت از جهان)2 (به شاه باز میکنم)2

جهان پر از غم دل از)2

زبان ساز میکنم (میکنم)

ترک چشمش ار فتنه کرد راست

بین دو صد از این فتنه فتنه خواست

خدا فتنه خواست

ای صبا زبر دست را بگوی

از کفم رها ، جانم! شد مهار دل

از کفم رها ، جانم! شد قرار دل

نیست و دست من  خدا ! اختیار دل

نیست و دست من جانم ! اختیار دل

گریه را به مستی بهانه کردم

شکوه هـا زدســت ، زمـانه کردم

آستین چو از دیـده بر گرفــتم

سیل خون به دامان ، روانه کردم