(قسمت آوازای )  نیمه شبان تنها / در دل این صحرا / گمشده خود را / می جویم

رفت و / نوای غم ز طنین ترانه من / نشنود
رفت و / کلامی هم دل من دگر از غم او / نسرود
شد سپری عمری / خبر از مَه رفته من نرسید
بین به پیامی هم / گره از دل خسته من نگشود

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو

یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویـش کــن گذری
گو به فغانم به فغـــانم به فغـــانم

ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقـــت دم نزنم
من نتــــــــوانم نتـــــــــوانم نتــــــــوانم

مطرب مجلس بزن این زخمه (نغمه) را از پرده بیرون
ساقی مهوش بده جامی از ان باده گلگون
بلبل شیدا بخوان ان نغمه ی مطرب موزون

تا شد دل من بسته ی آن

زلف چو زنجیر ای حبیب

زلف چو زنجیر ای حبیب

زلف چو زنجیر ای حبیب

دل در آتش غم رخت تا که خانه کرد

دیده سیل خون به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت

ماهم از افق چرا سر برون نکرد

با غم عشق رُخت عشق رخت عشق رخت کِی غم جانم باشد
می‌کِشم می‌کشم جور تو تا تاب و توانم باشد
می‌کشم جور تو تا تاب و توانم باشد

دو زلفونت بود تار ربابم
چه می خواهی از این حال خرابم
* * *
تو که با ما سر یاری نداری
چرا هر نیمه شو آیی به خوایم

های های های های

دل تنگ من

پیش دوست پیش دوست شده ننگ من

نه کسی آید به برم نه ز کس باشد خبرم
به خدا هر جا گذرم تو جلوه گری
سوی تو آزرده دلم به بلا خو کرده دلم
به غمت پرورده دلم ای اشک فریب