دانشنامه سنتور

غلامرضا مرشد ورزنده معروف به رضا ورزنده، سال 1305 در كاشان متولد شد. پدرش كه با موسیقی بخوبی آشنائی داشت،‌از كودكی او را به این سو كشاند و او نواختن سنتور را مجدانه آغاز كرد. در دهه 30، به تهران آمد و در رادیو به كار مشغول شد در این رسانه، او كنار اساتیدی نظیر صبا و محجوبی، معلومات خود را اعتلا بخشید و سبك شخصی سنتور‌نوازی خود را كاملتر كرد. سنتور او نیز منحصر به فرد بود و اندازه‌ای متفاوت نسبت به سازهای مرسوم داشت. هنگام نواختن معمولاً، حوله‌ای روی سیمها انداخته، آن ‌گاه روی ساز مینواخت.

ای تیر)2 غمت بر دل عشاق و نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

تا کی)2 به تمنای وصال تو یگانه

اشکم)2 شود از هر مژه چون سیل و روانه

ای زلف سر کجت)2

همه چین چین شکن شکن)3

مویت برای من

همه دلها رسن رسن)3

بلبل شوریده فغان می کند)2

شکوه به آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها

ناله و فریاد و فغان می کند)2

به شب وصلت جانا دیوانه شدم)2

به شمع رویت جانا پروانه شدم

جانا پروانه شدم

به ماه روی تو من جانا حیران و ماتم

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شكوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، كز دل خونین،
لحظه های عمر این سامان، میرود سنگین
اشك خون آلود من دامان، می كند رنگین

ایرانی به سرکن خواب مستی
برهم زن بساط خود پرستی
که چشم جهانی سوی تو باشد
چه از پا نشستی

( در فــــکر)3 تــو بــودم کـــــه ( یـــکی حلـــقــه بــه در زد)3

( گفتم گفتم صنما ، قبله نما بلکه            ( تو باشی)3 ( تو بــــــاشی)3

ز دست محبوب چه ها کشیدم

به جز جفایش حبیبم وفا ندیدم

شب ها ز غمت خون گریم

چون رود جیحون گردم

(سرو چمان من چرا )2 میل چمن نمی کند؟

همـدم گل نـمی شود، (یاد ســــمــن نمــی کـنـــد)2

( دل به امید وصل او)2  همدم جان نمی شود

جان به هوای کوی او، ( خدمـــت تـــن نمـی کند)2