دانشنامه سنتور

بلبل شوریده فغان می کند)2

شکوه به آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها

ناله و فریاد و فغان می کند)2

به شب وصلت جانا دیوانه شدم)2

به شمع رویت جانا پروانه شدم

جانا پروانه شدم

به ماه روی تو من جانا حیران و ماتم

هر دمی چون نی، ازدل نالان، شكوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، كز دل خونین،
لحظه های عمر این سامان، میرود سنگین
اشك خون آلود من دامان، می كند رنگین

ایرانی به سرکن خواب مستی
برهم زن بساط خود پرستی
که چشم جهانی سوی تو باشد
چه از پا نشستی

( در فــــکر)3 تــو بــودم کـــــه ( یـــکی حلـــقــه بــه در زد)3

( گفتم گفتم صنما ، قبله نما بلکه            ( تو باشی)3 ( تو بــــــاشی)3

ز دست محبوب چه ها کشیدم

به جز جفایش حبیبم وفا ندیدم

شب ها ز غمت خون گریم

چون رود جیحون گردم

(سرو چمان من چرا )2 میل چمن نمی کند؟

همـدم گل نـمی شود، (یاد ســــمــن نمــی کـنـــد)2

( دل به امید وصل او)2  همدم جان نمی شود

جان به هوای کوی او، ( خدمـــت تـــن نمـی کند)2

نرگس مستی به رویت همچو ماه

چشم بدت دور

ابرو پیوستی دو چشمانت سیاه

رشک رخ حور

وعده کردی)2 لب لعلت را ببوسم

لب لعل نمکینت به مثال غنچه ی تر

دیشب بر ما بود بر ما بود یار من

چقد با صفا بود با صفا بود یار من

صورت گر نقاش چین)2

رو صورت یارم ببین)2

یا صورتی)2 برکش چنین

یا ترک و کن صورت گری)2