نمایش موارد بر اساس برچسب: اساتید سنتور

سوسن اصلانی به سال 1341 آموزش موسیقی را با ساز تخصصی سنتور از هنرستان موسیقی ملی آغاز نمود و پس از دوره ی لیسانس به تدریس سنتور و همنوازی در هنرستان های موسیقی  دختران و پسران پرداخت.

منصور صارمی در سال 1313 در شهر زیبای رشت متولد شد و پس از درگذشت زود هنگام پدرش به همراه خانواده به تهران عزیمت کرد.

سنتور را از رادیو و نواختن برادرش شنیده بود و همین باعث جلب علاقه مندی او شد و پس از تمرین شنیده های خود توانست سنتور بنوازد. برادرش نیز وقتی متوجه استعداد او میشود سنتور را به او میبخشد و او را نزد مشهدی سیف الله برای آموزش سنتور میبرد.

منوچهر صادقی آموزش سنتور را از 5 سالگی نزد استادی که به تشابه منوچهر صادقیان نام داشت شروع کرد. در سن 14 سالگی به محضر استاد فقید ابولحسن صبا راه یافت. استاد صبا علاقه ی ویژه ای به دو شاگردش فرامرز پایور و منوچهر صادقی پیدا کرد و به آنان هر آنچه که داشت را آموخت. از منابع موجود میتوان دریافت که استاد صبا ردیف خود را با شاگردانش کار میکرده که آن هم 5 سال به طول می انجامیده است.

مرگ حبیب سماعی (استاد بزرگ سنتور) در سال 1325، ضربه جبران ناپذیری بر پیکره موسیقی ایرانی و همینطور ساز سنتور وارد ساخت و از آن به بعد بود که دوران رکود این ساز آغاز شد. دیگر سنتورنواز چیره دستی وجود نداشت که بتواند راه وی را ادامه دهد زیرا همه آنها کم مایه و کم تجربه بودند. بله مرگ حبیب مصادف شد با مرگ سنتور! در این زمان استاد ابوالحسن صبا (که از شاگردان سماعی بود)، آینده این ساز و همینطور موسیقی ایرانی را در خطر دید و در این راه اقدام به پرورش چندین شاگرد نمود.

محمد صادق خان نوازنده ی چیره دست و استاد بزرگ سنتور سالهای حدود 1322 است. محمد صادق خان فرزند مطلب خان کمانچه کش است که نخست پیش پدر خود به نواختن کمانچه شروع کرده سپس معلومات خویش را نزد سنتور خان تکمیل نموده و نوازنده ی زبردستی شده است.
او در ابتدا معروف به آقا محمدصادق سنتورچى، محمدصادق خان و بعد معروف به رییس شد.
سبب شهرتش به رییس به جهت سرپرستى عمله ‏ى طرب (نوازندگان دربارى و نقاره‏ خانه) دربار ناصرالدین‏شاه بود.

هنرجویانی که در تهران تشریف دارند میتوانند به کلاس های استاد مهاجری مراجعه کنند ، در زیر اطلاعات تماس قرار داده شده است.

استاد حبیب سماعی،(۱۲۸۰ - ۱۳۲۵)، استاد برجسته سنتور بوده‌است.

وی در خردسالی به خواست پدر ضرب را فراگرفت و چون هنوز آن اندازه بزرگ نشده بود که بتواند تمبک را در دست بگیرد، ضرب را روی بالش می‌گذاشت و ساز پدر را همراهی می‌کرد. ولی از سن ۱۲ سالگی به نواختن سنتور پرداخت.