نمایش موارد بر اساس برچسب: بنان

چون درای کاروان در میان شبروان

بانگ عمر ما می رسد به گوش

با گذشت این و آن می دهد ندا زمان

هر سحر، که ای: خفتگان به هوش

گل من بستان، گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی
هر نفس نغمه ای سر کند

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من

من که فرزند این سرزمینم , در پی توشه ای خوشه چینم

شادم از از پیشه ی خوشه چینی , رمز شادی بخوان از جبینم

چه شورها که من به پا)2 (ز شاهناز میکنم)2

در شکایت از جهان)2 (به شاه باز میکنم)2

جهان پر از غم دل از)2

زبان ساز میکنم (میکنم)