نمایش موارد بر اساس برچسب: ردیف

ردیف هفت دستگاه موسیقی ایران                                               

بروایت میرزا عبدالله

این اثر چندین و چند بار تجدید انتشار پیدا کرده است و دارای دو نوع اجرا میباشد.

در این اثر استاد مجید کیانی هفت دستگاه و شش آواز را با سنتور به روایت تار نورعلی برومند برای سنتور که در واقع ردیف میرزا عبدالله میباشد اجرا شده است.

یک قسمت هم به پیشنهاد مهران مشکری و اجرای مجید کیانی به معرفی هر گوشه و نواختن ابتدای آن اختصاص داده شده است.

در این آلبوم دستگاه ها به توالی زیر نواخته میشود:

1. شور
2. آواز بیات کرد
3. ضربی های شور
4. آواز افشاری
5. آوازی بیات ترک
6. آواز دشتی
7. آواز ابوعطا
8. دستگاه سه گاه
9. دستگاه ماهور
10. ضربی های ماهور
11. دستگاه چهارگاه
12. دستگاه همایون
13. آواز بیات اصفهان
14. دستگاه راست پنجگاه
15. دستگاه نوا
16. معرفی گوشه ها

هرچند این آلبوم جهت آموزش ردیف میرزا عبدالله برای سنتور استفاده میشود ولیکن قطعه ها به صورت یکپارچه و بدون معرفی اجرا میشوند که همین امر زیبایی این اثر را دو چندان کرده و میتوان آن را جهت لذت بردن و نه تنها آموزش گوش کرد.

ردیف یا ردیف موسیقی یا ردیف دستگاهی ایران تنها یک نوع چیدمان یا روایت است که برای موسیقی ایران استفاده میشود.

این چیدمان به ترتیب گوشه ها پست سر هم اشاره دارد که در هر دستگاهی رعایت میشود.

یک ردیف شامل تمام هفت دستگاه و شش آواز میباشد.

ردیف را میتوان به نوعی روایت خواند. برای مثال یکی از معروف ترین ردیف های سازی ردیف میرزا عبدالله است که توسط اون چیده و روایت شده است و میتوان آن را روایت میرزا عبدالله از موسیقی ایران برای ساز تار و سه تار دانست.

ولی این بدان معنی نیست که این ردیف توسط او و یک شبه به وجود آمده، ممکن است گوشه هایی از او بوده که خود حتی نامی نبرده ولی او تنها انتقال دهنده و راوی این گوشه ها است که از گذشته ی دور و نزدیک به دست او رسیده است.

در مورد دیگر ردیف ها نیز این امر صدق میکند. بیشتر ردیف ها گوشه هایی مانند هم دارند که تنها در نحوه بیانشان اختلاف وجود دارد و هر استادی با سلیقه خود شروع، اوج و فرود را برای گوشه ها و دستگاه ها تنظیم کرده و یا اصلا به صورت مستقیم نقل کرده است.

جامعه هنری ايران در سی امين سالگرد درگذشت نورعلی خان برومند، ياد او را گرامی داشت.

شاگرد او محمد رضا شجريان، نقل می کند که ۲۹ دی ماه ۱۳۵۵ «همراه با استاد در کنسرت ارکستر سمفونيک تهران» حضور می يابند و ارکستر، غزلی از حافظ را همراه با موسيقی «غير سنتی» اجرا می کند.

(نقدی بر کتاب بخش هایی از ردیف حبیب سماعی به کوشش طلیعه کامران و شهاب منا)

نوشته یاشار مهاجری

اسم جُستی، رو مسمّا را بجو                 مه به بالا دان نه اندر آب جو

اخیراً کتابی با عنوان "بخش هایی از ردیف حبیب سماعی" به روايت طليعه کامران، آوانگاري و نگارش طليعه کامران، شهاب مِنا از سوي نشر موسيقي عارف منتشر شده است. کتاب، شامل دو بخش کلیِ مقدمه و آوانگاری ها می باشد. ابتدا خانم طلیعه کامران، مجموعه‌ی گردآوری و آوانگاری شده را، حاصل شاگردیِ خود از محضر استاد حبیب سماعی و مرتضی عبدالرسولی (شاگرد حبیب سماعی) معرفی می کند که قسمتی از آن را در سالهای 1334 و 1335 شمسی، خود، به نت نوشته و اخیراً نیز آقای شهاب منا با استفاده از منابع صوتی اجرا شده‌ی قدیمِ نویافته‌ی خانم کامران، آموزه های دیگری از دو استاد نامبرده را بر این مجموعه افزوده است.